Terceira rondrit, vermoeiend maar o zo interessant, 2e reisdag

Fris opgestaan, zeer stevig ontbijt en dan hup die bus in met het reisgezelschap voor de Terceira rondrit met uitleg van een inheemse tolk, dhr. Borgus. De rit bestond uit diverse onderdelen en waarbij diverse dorpjes werden doorgekruisd. Smalle tweebaans weggetjes, waarbij maar ruimte was voor een inheemse tractor, zeker niet voor een reisbus zoals de onze. Toch wist onze chauffeur er ons doorheen te sleuren zonder dat we het aan onze hartklep kregen.

We reden als eerste naar Feteira, een miniem dorpje aan de zuidkust, daar wist de gids ons te wijzen op 2 vulkanische eilandjes die sterk aan erosie leden en waarschijnlijk over niet te lange tijd verdwijnen in zee. Ze hadden nog namen ook, Monk island en Goat island. Tweede dorpje was Sao Sebastiao, daar wist de gids ons te vertellen dat iedere manlijke inwoner elk jaar zijn huis moet schilderen van zijn vrouw, liefst ook de dakpannen en schoorstenen. Lachen was verboden voor ons, de manlijke bevolking leed al genoeg zo. De huisjes waren wel zeer vrolijk allemaal, duidelijk een camouflage van mishandeling van de manlijke helft van de bevolking. Zwaar leven.

We reden via enkele dorpjes naar Praja da Vitoria, een wat meer toeristische dorp. Daar werd door de meeste gezelschapsgenoten geluncht, wij deden dat niet en maakte een soort van ommetje eindigend op een romantisch bankje tussen de zwarte strandjes. Leuk plekje, leuke mensen, leuke winkeltjes met hele leuke TV...... Ik zag toevallig een verslag van een feest waarbij stieren gewoon door dorpen rennen en waarbij de mensen dus de prooi waren, zelfs in huis. Dat is een jaarlijkse happening in Terceira waarbij de vele botbreuken op de koop toe worden genomen. Erg vermakelijke tv voor mij, dat moeten ze in Nederland uitzenden. Esther vond in een vitrine een koebel als souvenir die ging de tas in.

Na Praja da Vitoria gingen we wederom door een aantal dorpjes en kwamen aan bij een grot (Algar do Varvao) gevormd door een vulkaan. Het bleek een door een gas eruptie gevormd kanaal van honderden meters diep ooit, gelukkig was de vulkaan gestopt met roken, we konden er veilig in. Esther had na de eerste trap genoeg van de combinatie hoogte/smalle trappen en blies de aftocht. Ikzelf ben tot op de bodem van die ventilatie schacht gegaan om het eens te inspecteren. Dat had ik beter kunnen laten, het was honderden meters trappen omlaag, echt heel diep en de theorie dat naar beneden makkelijker gaat dan naar boven klopt. Ik was versleten toen ik terugkwam, maar had wel een paar mooie foto's geschoten.

Na de grottentoer reden we terug naar het Hotel in Angra do Heroismo, maar deden nog even snel Monte Brasil aan waar een joekel van een Spaans fort bewonderd kon worden. Voor de liefhebbers, Castelo de Sao Baptista. Om er te komen was een avontuur op zich zelf, hulde voor de chauffeur, haarspeldbochten, diepe ravijnen waar we langsscheerden (Esther was weer in haar nopjes met dat uitzicht) Ik weet zeker dat de chauffeur een kras heeft over de hele lengte van zijn touringcar, ik hoorde en voelde rare dingen boven mijn hoofd toen hij een smalle toegangspoort passeerde, waarschijnlijk net 1cm te laag geweest. Zeer indrukwekkend dat fort, de muur is meer dan 4 km lang. Er lopen nu nog millitairen rond daar, al doen die meer aan toeristen rondleiden dan aan landje verdedigen. Mooie tweede dag. ~Ger