Rondrit Sao Miquel, zoveel activiteiten, 9e reisdag

Het vroeg opstaan gaat ons makkelijker en makkelijker af, er zit ritme in deze vakantie. Na ontbijt worden we weer opgehaald door Nicolau de chauffeur samen met Daniel de gids. Vandaag wordt een beetje warrige dag, de groep gaat een aantal activiteiten gescheiden doen. Maar eerst de rondrit beginnend met een beklimming van de Barrosa, een gebergte vulkanisch gevormd. Een beklimming vol met haarspeldbochten en diepe afgronden, precies wat Esther altijd al eens mee wilde maken.....not! Ik maakte 1 plagerijtje en dat moest ik bijna met de dood bekopen. Altijd onthouden dat je dit niet doet met iemand met hoogtevrees, lesje weer geleerd.

Van boven de Barrosa zie je het binnenmeer Lagoa do Fogo liggen, een mooi groot meer midden in een bodem van een vulkaan, adembenemend, ik blijf mezelf herhalen. Hier bij dit gebergte heeft in 1968 een vliegtuigongeluk voorgedaan, er was zoveel mist dat de piloot het even niet doorhad dat ie zijn vliegtuig in de vulkaan wand aan het boren was, in plaats van er overheen te vliegen. Er staat nog een kruis op de plek van inslag.

Na de Barrosa reden we naar een klein stadje Rebeira Grande, onderweg nog een paar elektra centrales passerend die werken op geothermonale energie. (warmtekracht door water verhitting via lava) Blijkt dus dat 40% van de energie behoefte van Sao Miquel wordt gedekt door geothermonale energie. In Rebeira Grande zouden we een mooie Fransiscaner kerk bezoeken maar die was dicht. Het werd dus een kleine rondgang door de stad en een korte koffiestop. Tijdens een korte foto stop moment aan de kust bij Rebeirinha bleek niet alleen het uitzicht mooi, maar waren de vele zwerfkatten nog veel interessanter volgens Esther. Ik moest eigenlijk naar het toilet voor een korte stop, maar brak mijn nek dus over de vele zwerfkatten. De WC was zo ongeveer de meest afgrijselijke die ik ooit heb gezien, alles stuk, een stank niet te beschrijven en zonder deuren. No way dat ik hier even zou gaan sassen, ik had nooit meer de bus ingekomen op eigen kracht.

Na deze prettige ervaring reden we naar Porto Formosa waar we een theeplantage hebben bezocht, Chi Porto Formosa. Een kleine theeplantage museum waar we uitleg kregen van de thee productie gedurende de jaren en een lekker bakkie thee. Na het bakkie thee reden we richting het dorpje Furnas, bekend om zijn warmwater bronnen. Maar niet voordat we even de berg Pico do Ferro waren opgereden om het volgende binnenmeer te bekijken die ditmaal groen was, Lagoa das Furnas.

Het dorpje Furnas ligt midden op de bodem van de vulkaan Caldera Furnas en bevat naast de warmwaterbronnen ook een prachtige internationaal hoog aangeschreven botanische tuin. De helft van de groep ging badderen in de warmwaterbronnen en kwamen geel van het ijzeroxide terug. Wij behoorden tot de wat wijzere mensen en lieten ons rondleiden in de botanische tuin. De lunch werd genuttigd in een lokaal restaurantje, ieder even voor zich. Na wat rotte eierenlucht te hebben opgesnoven van de lokale geisers gingen we op weg naar een pottenbakker in Vila Franca do Campo.

Dat was lachen, een authentieke pottenbakker verwelkomde ons met een brede lach. Dat had ie beter niet kunnen doen aangezien de helft van het gebit verdwenen was, waarschijnlijk in de klei verdwenen. De man demonstreerde hoe hij de potjes en kannetjes maakte, best geinig om te zien, ook had hij een klein winkeltje waar we wat kochten. Moegestreden reden we terug naar het hotel, nog 1 dag actie. Iets met walvissen geloof ik. ~Ger