Sao Miquel rondrit 's morgens, stads tour 's middags, 8e reisdag

Er begint een patroon te vormen, 07.00uur opstaan, 08.00uur ontbijt, 09.00 in die bus met chauffeur Nicolau. Ditmaal een rondrit langs een deeltje Sao Miquel met als hoogtepunt twinlakes oftewel 2 meren in een krater (Sete Cidades), een blauw meer met daar aan vast een groen meer. In het Portugees, Lagoa Azur en Lagoa Verde. Eerst deden we nog een ananas plantage aan, Augusto Arruda. Daar werd ons even verteld hoe een ananas in elkaar werd gezet. Duurt dus bijna 2 jaar voordat ze opgegeten kunnen worden en ondergaan wel 3 stages tot wasdom. Ik dacht altijd dat het gewoon in een boom hing of zo, blijkt het gewoon een plant te zijn met 1 vrucht, de ananas.....

Na het bezoek aan de ananas plantage reden we dus naar Sete Cidades, een gedoofde vulkaan met ingezakte kern. In de kern had zich een meer gevormd met 19 - 29m diep water. Aan de rand van het meer lag een dorpje met 400 inwoners. De kraterwand was rondom 260m hoog, mensen met een claustrofobie hebben even een probleempje daar. We reden langs de vulkaanrand en zagen beide meren liggen. Het weer was niet echt zonnig maar we zagen inderdaad een groen en een blauw meer aan elkaar vast, had iets te maken met breking van het licht en de omgevingskleuren. Vaag verhaal van de gids Daniel, ik weet zulke dingen uiteraard altijd beter en in dit geval was het voor mij gewoon een of ander enge vorm van alg in een deel van het meer. Maar ok de gids was enthousiast. We zijn de krater afgedaald en hebben een geurend kopje koffie gedronken op de bodem. Ik zag geen heet borrelend water in het meer, dus ik hoefde niet direct weg. Het heeft ons mooie foto's en filmpjes opgeleverd, wederom prachtig.

's Middags stond een stadstoer met de gids op het programma. We werden van kerk tot kerk gesleept door de smalle maar o zo drukke straatjes van Ponta Delgada. De teller van de bezochte kerken staat nu op 12 inclusief een synagoge. Die synagoge is bijzonder, Portugal was niet echt pro Engeland en Amerika, maar vond Duitsland en Italie leuker in de tweede wereldoorlog. De joden moesten dus die synagoge goed verstoppen wat ook gelukt is. Op 4 eilanden zijn nu synagogen bekend, niet allemaal even groot maar functionerend tot op heden. Zelfs nu weten ze niet of ze alle synagogen in kaart hebben op de Azoren, de joden zijn erg gesloten en het is wel haast zeker dat er nog meer synagogen zijn op andere eilanden, maar dat ze dat geheim niet vrijgeven. Gaaf verhaal toch, dat zoiets nog kan.

We eindigden de stadstoer bij de Esperanca kerk, een geld makertje voor de rooms katholieke kerk vertelde de gids (hij is eigenlijk een theoloog die bijverdiend als gids). Hier kwamen en komen nog steeds de welgestelde mensen van al de 9 eilanden hun geld doneren voor de kerk. Deze kerk is gesticht door een non uit de 17e eeuw, het bestaat uit een protserige kerk, waarvan1 deel was afgesloten met dikke tralies waarachter een beeld stond opgesteld van Jezus. Dit beeld is door de toenmalige paus aan die non gegeven en wordt nu nog jaarlijks rondgesjouwd in een processie.

Opnieuw een zware dag achter de rug met al die info van die overenthousiaste gids. De man kan zo meedoen met de Rotterdamse marathon, niet te stuiten. Morgen staat weer veel op het programma, het zal wel weer 07.00 uur opstaan worden. ~Ger