Van Faial naar Pico met de ferry, 5e reisdag

Ok nu dus echt vroeg uit bed, deze voelen we. In chronologische volgorde, opstaan 05.30 uur, ontbijt 06.15, instappen in bus 07.00 uur, veerpont 07.30 uur, aankomst op Pico 08.00 uur. Als een geoliede machine lukte dit met het hele gezelschap, behalve 2 (Yvette en Jeffrey) die de bus bijna aan het missen waren wegens een weigerachtige koffer. Hijgend kwamen ze aanrennen met de koffer die zijn weerstand toch nog had opgegeven. Tussentijds had ik de kans gezien een werkelijk bloedmooie foto te maken van Pico bij zonsopkomst. We gingen de veerpont op en na een halfuurtje waren we dus al op het eiland Pico. Daar kwam een nieuwe chauffeur opdraven Emanuel, een geroutineerde chauffeur, dat bleek gedurende de hele dag. De lokale gids was wederom Dolores, die ditmaal iets beter voor de dag kwam, al had ze toch weer een paar onaardige momentjes.

Allereerst reden we naar het hotel, Caravelas in Madalena, dit moest onze uitvalbasis worden gedurende 2 dagen. Inchecken lukte nog niet omdat een lading hotelgasten nog niet waren uitgecheckt wegens het niet doorgaan van een SATA vlucht door slecht weer. De kamers waren nog niet vrij (het was dan ook wel 08.15 uur....) We mochten wel de koffers achterlaten met naam erop. We vingen daarom maar direct aan met de rondrit over Pico.Dit keer tegen de klok in. Allereerst maakte we een busstop bij Criacacao waar we een door Franciscaner monniken aangelegd wijngaard heen liepen inclusief een tot wijnpers omgebouwde graanmolen. Die monniken moeten berensterk zijn geweest, zoveel lava muurtjes tussen de druif ranken, zoveel werk. De bus haalde ons weer op aan de overkant van de wijngaard.

Daarna reden we via enkele dorpjes, een verloren souvenir winkeltje waar Esther drie handgemaakte kanten kleedjes scoorde en enkele foto shoot moments naar Lajes do Pico, een klein haven stadje. Hier werd even een korte stop gemaakt voor de lunch. Hier maakte Esther opnieuw een vriendje (of vriendinnetje) ditmaal in de vorm van een rood jong katje die dolgraag in haar hand beet toen ze het dacht te gaan aaien, deze handeling is ons niet onbekend bij dit model kat. Er werd nog even een walvisjager museum bezocht waar we vooraf siësta de spullen bekeken die de walvisjagers gebruikten. Na een uurtje werd het personeel wakker en mochten we een filmpje zien uit 1970 toen er nog gewoon in bootjes op walvissen werd gejaagd. Beetje bloederig, maar hier was ook te zien dat het eigenlijk gewoon boeren waren die lava steen muurtjes aan het neerzetten waren en van alles aan het verbouwen waren. Walvis jagen was een extraatje. heel interessant.

Dode walvissen werden gemerkt met een harpoen met daaraan een rode vlag. Een gemotoriseerde boot haalde ze op en brachten ze naar een walvis verwerkerij. Dat was dus ons volgende doel, een tot museum vermaakte walvis verwerkerij. Om er te komen moesten we dwars over Pico naar Ponta Rasa. Dit museum was voor mij bijzonder interessant vanwege oude techniek, echt zo mooi oud. Stoomketels, olievaten, autoclaven (soort snelkookpan in het groot verhit met stoom) waar spekvet werd gesmolten en opgevangen, beendermolens etc etc. Esther vond het maar zozo, die dacht uiteraard aan die walvissen en niet zozeer aan die fabriek vol historie. Het moet er echt bloedheet zijn geweest daar binnen en ook heel smerig ruikend en lawaaiig . Arbotechnisch zou het nu direct een totaal verbod opgeleverd hebben.

Na het bezoek aan de fabriek werd de rit afgesloten met een bezoekje aan een wijnmakerij in Lajido, beide vonden we het niet de moeite van het bezoeken waard, de meeste andere wel. Esther bleef wat genieten van het uitzicht van de kust, terwijl ik een soort looppad afliep over lava blokken naar diverse punten waar de branding enorm was, opspattend water tot wel 8m hoog, gierend geluid vanuit de lavablokken als het water zich terugtrok voor een nieuwe aanval op de kust. Heel spookachtig. Na deze busstop reden we naar het hotel Caravelas waar onze koffers al in onze kamer stonden, prima airco, prima tv, prima internet via kabel. We gaan Madalena eens lekker verkennen vandaag, morgen staat een 12km lange voettocht te wachten. ~Ger