6e dag 9 juli 2019 Van North Uist naar the Isle of Skye

Ditmaal was het wel heel vroeg opstaan, om 04.15 uur was het opstaan, om 05.00 uur was het een snel ontbijt nuttigen en om 05.20 uur was het koffers in de bus krijgen. Reden was de vertrektijd van de ferry in Lochmaddy. De ferry vertrok stipt om 07.15 uur en kwam aan om 09.00 uur bij het Island of Skye in het plaatsje Uig.

Vanuit Uig reden we een heel eind langs de kust van Skye, maar zagen niet al te veel omdat het nu echt eens regende. Op zich gaf dat ook weer mooie fotootjes, lekker mysterieus met al de grijze accenten. We reden naar een kasteeltje van een beruchte clan, de Macleod clan, het heette Castle of Dunvegan. Voor het eerst maakten we kennis met midgets, een zeer vervelend mugje, piepklein maar in grote aantallen aanwezig. Je zag iedereen wel mugjes weg wapperen.

Ron regelde toegangtickets en we bezichtigden het kasteeltje. Het was een piepklein kasteel, kleiner dan ons eigen Muiderslot bijvoorbeeld, maar wel goed voorzien van allerlei spullen van de Macleod clan. Er zijn 28 chiefs van de clan geweest, waarvan 2 vrouw. De clan had op het eiland Skye een concurrent, de MacDonald clan, met wie ze regelmatig in de clinch lagen. Over en weer werden versterkingen, land, vee en vrouwen geroofd. De clans in het algemeen waren voortgekomen uit het Viking tijdperk en deden qua bloeddorst niet onder voor ze. De Engelsen waren niet voor niets beducht voor dit stel.

Na Castle of Dunvegan reden we naar de "hoofdstad" van Skye, Poltree. Een stadje met 9000 inwoners en de enige stad waar je op college niveau les kan krijgen in de taal Gaelic. Daar werden we een uur en kwartier losgelaten om te gaan lunchen, shoppen en rondhangen. Esther kocht wat souveniers in kleine souvenier winkeltjes. De lunch bestond uit Fish and Chips voor mij en een kom met gekookte mosselen voor Esther met wat groenten. Ik zag mensen (zeg maar chinezen) ook Fish and chips kopen waarbij ze hun bakje met eten op een vuilniscontainer als tafeltje hadden gezet, om daar te gaan eten. Vieze mensen blijven het. Wij gingen een fris uitziend zaakje in en lieten ons gewoon door vriendelijke schotten bedienen.

Na de lunch reden we nog een stuk door Skye, van Poltree naar Kyleakin. Hele mooie foto genieke plaatsen wederom. Hier was ons volgende hotelletje gepland. KIngs Arms heette het hotelletje. Het was gelegen aan het water van Lochalsh, een inham vanaf zee. Je kon uitkijken op een ander eilandje, Isle of Scalpay, een onbewoond eilandje midden in de baai Inner Sound. Daar schenen puffins (papegaaiduikertjes) te vertoeven. Kings Arms bleek een oud vervallen hotel te zijn, waarbij deuren en ramen klemden, sloten versleten waren en het schilderwerk bestond uit ruw aangebrachte strepen waarbij niet echt werd gelet was muur was of plafond. Het dak stond op instorten, golvend waar je het niet wilt zien. Onder de gasten bleken ook een stuk of 7 motorrijders te zijn uit Nederland, lekker luidruchtig natuurlijk, vooral na middernacht. Het eten was prima, maar het bed te klein voor zijn tweeën. De overburen hadden een veel betere kamer, maar ja het was maar voor 2 nachten. We begonnen een trend te ontdekken met de hotels.

Ger