5e dag 8 juli 2019 Rondrit Isle of Harris en Isle of North Uist

Te vroeg opgestaan dit keer, oorzaak een loeiende afzuiginstallatie van de keuken, deze werd rond 04.30 uur opgestart. Een snel ontbijt en wegwezen uit het Hell hotel, zo mag ik het wel noemen zo langzamerhand. Een zeer gehorig hotel, tot na middernacht mensen horen badderen en wc's die door getrokken werden. Maar ok we hebben voor het gemak de 230v multi adapter maar gehouden, wij zagen dat als tegemoedkoming van de ellende. Volgend hotel moet beter zijn.

We reden weg rond 09.30 uur en maakte een hele mooie rondrit door het zuiden van Isle of Lewis en door Isle of Harris. Vooral  Isle of Harris had hele mooie foto shoot momenten. We kwamen tegen 11.15 uur aan in het havenplaatsje Tarbert (Isle of Harris) waar we werden losgelaten door Ron de chauffeur, we moesten ons weer melden rond 12.45 uur. Het was een pittoresk dorpje van hooguit 1600 mensen, die stuk voor stuk vreselijk aardig waren. We namen nog even snel een lunch bij een bar/restaurant achtig horeca gelegenheid en werden bediend door een blonde dame die echt enorme botox lippen had. Ook haar tweeling zus had die lippen, maar dan met bruin haar. Blijkbaar was dat een schoonheids ding voor dat dorpje. Ik zag er meer een botsing met een bad deur in ofzo. De koffie was wel van prima kwaliteit, ik onthou dat wel. Esther kocht nog wat Harris Tweed dingen, shawls en een klotje voor op het hoofd.

We reden van Tarbert naar Leverburgh, de opstapplaats voor de ferry naar Bernaray, een piepklein eilandje van 116 inwoners. Dit tochtje duurde ongeveer een uur en ging slingerend tussen een aantal gevaarlijke onder water liggende rotspartijen door. Ik had al visioenen van de Titanic, ik ben niet geschikt voor die rol. We reden van Bernaray naar Isle of North Uist over hele smalle weggetjes waar om de 100m gelegenheid was om elkaar te passeren of te laten inhalen. Dit gebeurde behoorlijk vaak. Onderweg zagen we nog een schapenscheerder in actie, de bus stopte even en we konden mooie foto's schieten. Nu voelde ik me echt een Japanner in die bus. Heel Nederland in 1 dag en maar fotograferen vanachter het raampje.

Rond 17.45 uur kwamen we aan in ons nieuwe hotelletje genaamd, Dark Island hotel. Een fris ogende hotel in de schotse wildernis, vlakbij een Amerikaanse militaire luisterpost/vliegveld. Inmiddels hebben we het avondeten gehad, keurig opgediend door vriendelijke maar verlegen bediening, echt leuk hier. Dit wordt geen Hell hotelachtige toestanden dit keer.

Ger