Syracuse, havenstad met vele tempels, derde reisdag

Syracuse, een 2700 jaar oude havenstad, gesticht door de Grieken en later in diverse handen overgegaan. Eigenlijk hetzelfde als Catania. Inwoneraantal is wat minder iets van 130.000. Temperatuur was ditmaal 32 graden celcius, met een hoge relatieve vochtigheid vanwege de Sirocco die over de baai aankomt waaien. Prima weer om wat Griekse theaters en Romeinse amfitheaters te bezichtigen, als je even de brandende zon negeert tenminste.

De gids was een dame, Eva, een stevige tante met genoeg stem volume voor beide theaters. We gingen naar Parco Archeologico della Neapolis, een archeologisch park waar we een steengroeve bezochten en de ruines van een groots Griekse theater en een Romeinse amfitheater. Mooi verhaal was wel die van de steengroeve. Oorspronkelijk was deze ondergronds tot wel 65m diep uitgegraven door slaven, maar later ingestort door aardbevingen. Een stukje van deze ondergronds uitgehakte ruimte was een waterwin gebied. Water sijpelde door de kalksteen en was gezuiverd prima drinkbaar. Door de vorm van dit stukje grot was de akoestiek subliem, je kon mensen van ver horen fluisteren, het werd het Oor van Dionisos genoemd. Een tiran uit de 4e eeuw voor Christus die het leuk vond mensen af te luisteren en als de teksten hem niet beviel, deze even over de kling te jagen op gruwelijke manier. Ieder zijn hobby.

Het Griekse theater was interessant, heel groot, maar de akoestiek is nu natuurlijk weg door geologische processen, toch kon je met verbeelding de Griekse acteurs zien rondrennen. Er konden 50000 mensen zitten. Althans alleen mannen, vrouwen mochten er niet in. De acteurs speelden ook de vrouwenrollen.

`s Middags kreeg de groep nog een rondleiding van Rita onze reisleidster door Syracuse zelf. Overal weer de sporen van lang vervlogen beschavingen, je poetst 2700 jaar geschiedenis niet even weg. Hoogtepunt waren wel de tempel van Apollo, de Kathedraal van Syracuse gewijd aan de maagd Maria en Fonte Aretusa. De laatste is een zoetwaterbron afkomstig van water van berghellingen aan de overkant van de baai. Die baai zelf is gewoon zout water van de middellandse zee, maar het zoete water gaat via een grondlaag onder de baai door en komt aan de overkant weer boven de grond waar het een zoetwaterbron vormt. Heel vreemd dit fenomeen, de Grieken hebben er een mooi verhaal van gemaakt.

Na de middag toer nog lekker met zijn tweeën door Syracuse gebanjerd, smalle straatjes, veel winkeltjes en bloedheet. We hebben een poosje gezeten bij de kathedraal waar een klassiek geschoolde gitarist zijn best deed. Had wel wat.

Nog een laatste opmerking over het hotel...... k*t hotel! Echt van die 4 sterren moeten er 3 af, eten is iets dat je in een hondebak tegenkomt, eetzaal is tevens een sauna, bar sluit al rond 21.30uur, WIFI is een graadmeter hoe groot je geduld is, uitzicht op een airco, man.... ik zeg 5 sterren eraf. Morgen gaan we het platteland op van Sicilie, naar een Romeinse Villa. Hotel heet daar Akrabello en is in Agrigento. Ik ben benieuwd, ik hoop dat we met de accommodaties nu de bodem hebben gezien.

~Ger