Cefalu en Tindari, vissers en nonnen in het groen, 8e reisdag

We reden op tijd Palermo weer uit, voordat het druk zou worden door het dagelijkse werkverkeer. Stad met een mooie uitstraling, maar nog niet zo lang geleden ook wel dodelijk. Rita wist te vertellen dat nog niet zo lang geleden elke dag wel een lijk gevonden werd op straat. Afijn op naar Cefalu, een mooi vissersstadje zo'n 50 km verderop de Tyrreense kust.

Cefalu is een middeleeuws stadje met zo'n 15.000 inwoners, smalle straatjes met grote hoogteverschillen, veel winkeltjes en af en toe valt de stroom uit. De Italianen komen hier strandvakantie vieren, veel vakantie optrekjes dus, die niet goedkoop zijn. Esther zag een O-bag zaakje en stoof er al weer op af, de herfst collectie stond op uitbarsten en ze zag al weer attributen die bijzonder handig waren voor haar uitdijende collectie O-bag tasjes. Er werden wat souveniers gekocht zoals een waslijntje met wasgoed en een Engeltje met roosje. Leuk zaakje daar, moeten we vaker komen.

We bezichtigden de plaatselijke foeilelijke kathedraal (Rita was wel enthousiast, raar mens eigenlijk...) De ramen waren heel lelijk, leek wel of er met waterverf was geschilderd ipv de mooie glas in lood ramen. Kale bedoening binnen, leek meer een kerk na de beeldenstorm in Nederland. Snel eruit dus. We hebben ook nog een middeleeuwse wasplaats gezien aan de kust. Nou het is dat Rita had uitgelegd dat het er 1 was, ik zag alleen maar een vierkante plaat steen van 25x25meter geplaatst op de lava rotsen. Maar ok Rita onze reisleidster was enthousiast. We gingen via een mooie langs de kust route terug naar de bus voor de rit naar Tindari  en kwamen onderweg nog een verdwaalde gitaarspeler tegen half verscholen onder bosjes en lavasteen. Hij keek vriendelijk, maar kreeg uiteraard niks van mij.

Tindari ligt ongeveer 140 km verderop de Tyrreense kust en de rit gaat door diverse bergformaties heen dmv tunnels waarvan de langste 3km was. Ook waren de viaducten ontzettend hoog, 50m was geen uitzondering en Esther zat aan de raamkant. Ze was niet echt onder de indruk en lag een beetje tegen het raam te maffen soms. Hoogte went snel in Sicilie. Hoogtepunt van Tindari was de moderne kerk. Een grote kerk vol mooie moderne mozaiken, zo is op 1 van de mozaiken al een boot te zien uit de jaren 70 van de vorige eeuw. Er is een nonnengemeenschap aanwezig die niet in het standaard donkerblauw zijn, maar groene kleding heeft. De plaats is een pelgrim locatie. De kerk bestond uit twee delen. Vooraan een mooie kerk met alle attributen erbij inclusief de originele zwarte madonna gedragen door Engelen, heel mooi glas in lood ramen waarin diep blauw de boventoon had. Achterin een 2e deel, een klooster met als thema de zwarte madonna van Tindari. We kregen een copy te zien van deze madonna, heel sober, duidelijk iets voor nonnen.

Buiten waren heel wat snuisterijen zaakjes, vooral veel nootjes kraampjes, dat rook echt lekker. Toch kozen we voor een Granita ijsje. Dit ging niet helemaal volgens plan. Esther wilde een limoen smaakje en ik een aardbei smaakje. Volgens de Siciliaanse logica krijg je dan 2 tot de helft gevulde bekertjes met limoen en dan afgetopt met aardbeien smaak. Ik wen nog niet echt aan deze werkwijze, maar ok de smaak was raak. Op naar het hotel in Milazzo.

Ok de locatie is een beetje boel industrieel zullen we maar zeggen. Op het hotel valt niets af te dingen op het moment, splinternieuw, maar de locatie..... Als je op de bovenste verdieping zit heb je een prachtig uitzicht op petrochemische industrie aan de kust, heel barok met vroeg Griekse invloeden. Wij kijken tegen een fabriekshal op waar aluminium profielen worden vervaardigd en tegen een locale garage. Beide in de neo industriële stijl van laat Rome, zeg maar Byzantijns. Als je in het centrum (ik ben hem niet tegengekomen) wilt eten moet je 2 km lopen, maar het kan een beetje donker en stil zijn. Morgen gaan we naar de Eolische eilanden, 2 stuks doen we aan, Vulcano en Lipari. Even wat zwavel opsnuiven.

~Ger

Nog even een update, het avondeten was Siciliaanse chaos op zijn best. We waren met 33 mensen waarvan er een stuk of 20 ala carte wilde eten. De overigen kregen een reis menu, dat waren de mazzelaars in dit geval. De bestelling werd door elkaar opgenomen door 4 mannen per tafel, druk met elkaar discussiërend  hoe de zaak aan te pakken. De hotelmanager zelf bemoeide zich overal mee en was hyper actief. Een bestelling laten opnemen door deze man was het zelfde als een parkeerbon uitgeschreven krijgen. Zelfs de kok kwam regelmatig checken of de bestelling wel goed was. Na een klein uur kregen we eindelijk min of meer onze bestelling. Eten was wel prima. Daarna de afrekening per tafel en dan ook letterlijk per tafel. Degene met het reismenu konden/moesten vertrekken, de overige mochten niet van tafel om af te rekenen, eerst moest met de hand alles worden uitgerekend door de manager. 1 stelletje probeerde toch af te rekenen en werden als kwajongens teruggestuurd naar de tafel, werkelijk.....Onze rekening was in orde, van alle andere ala carte eters waren de rekeningen 10-12 euro te hoog. Een afrekening op zijn Siciliaans.