9e dag 12 juli 2019 Van Aberfoyle naar Newcastle

Half 9 ontbijt, half 10 vertrekken uit hotel Rob Roy in Aberfoyle. Een piepklein dorpje in het westland van Schotland. Aan de uiterste rand van het woeste natuurgebied Loch Lomond & Trossachs natuurpark. Dit hotel was duidelijk een senioren hotel, de meeste hotelgangers waren 2x en miscchien wel 3x zou oud als ons. Het ontbijt was weer helemaal top, dit was toch wel het meest georganiseerde hotel van de hele schotland trip.

Dit beloofde wel de mooiste route van alle dagen te worden, de route door natural park Trossachs en Loch Lomond wordt ook wel beschreven als de Schotse versie van route 66 van de verenigde staten. De schotten zijn er ontzettend trots op en niet ten onrechte. Wat een woest landschap. Bergen tot 3500m hoog waarbij langs tientallen bergwanden watervallen naar beneden stroomden. De weg was een smalle kronkelende 2 baans weg, soms zelfs enkelbaans met pass through plekken. (breder stukje weg om de paar honderd meter, waarbij de tegenligger even stopt en opzij gaat om je er voorbij te laten). We zagen een camperbusje midden op een landtong in Loch Lomond (Loch = meer), vanbovenaf niet groter dan een speldenknopje. Het gaf iets aan over de afstanden en de grootsheid van het landschap. Die mensen waren echt alleen daar.

Na de prachtige trip door dit gebied reden we Stirling in, een plaatsje met ruim 41000 inwoners. Het idee was om Stirling Castle even van buitenaf te bekijken en te fotograferen. Er was geen tijd om dit beroemde kasteel te gaan bezichtigen. Nou dat bekijken en fotograferen lukte van geen kant, simpelweg omdat het niet werd toegestaan door de plaatselijke (stalinistisch opgevoede) terrein bewaking werd verboden. Ron de chauffeur had geen succes bij de 2 dames die de bewaking wel erg serieus namen, toen hij vroeg of we heel even mochten uitstappen en wat foto's maken. We reden dus heel langzaam een rondje over het terrein tot ongenoegen van de twee schotse dames. Het is de gewoonte dan mannen een kilt dragen in Schotland, nou zij kwamen er ook voor in aanmerking. Gelukkig was het stadje Stirling zelf ook prima in staat om ons te vermaken met zijn eeuwenlange bloederige historie van Schots-Engelse oorlogen. Overal kon ze zien dat William Wallage en later Bonnie Prince Charlie (Jacobytische opstanden) het de Engelsen niet makkelijk maakten.

Na enkele uren werd weer verder gereden naar Newcastle met een plaspauze/souveniershop tussenstopje en werden we inclusief bus weer op de cruiseferry gezet, ditmaal de Princess. De afvaart was rond 17.00 uur. Ondanks de herhaalde waarschuwingen van Ron dat de tijd op het schip Nederlandse tijd was en niet de UK tijd, presteerde wij het toch nog om exact een uur te laat aan het diner te beginnen aan boord. We werden duidelijk gemist, iedereen vroeg zich af wat er loos was. Esther had gelukkig een mooi verhaal over 2 tijden op het mobieltje, waarbij er 1 wegviel toen we aan boord kwamen. Dat bleek dus de Nederlandse tijd te zijn en niet de UK tijd. Foutje, maar hierdoor hadden wij wel een veel beter diner dan het gezelschap, omdat we toch nog mochten eten een verdieping lager op het schip. Het was een lange trip en de luiken vielen snel dicht na het diner.

Ger