Het blijft wel Sicilie hè 3

Pffft, wat een oude troep, stenen, scherven en stoffige meuk gezien, ... dingen van duizenden jaren voor Christus tot nu... jeetje, kan me amper iets voorstellen bij iets van 200 jaar oud, laat staan 7000 jaar oud. Hoeveel cultuur kan een vrouw afstoffen? Maar goed, ik heb het allemaal overleeft en mezelf regelmatig verbaasd door weinig tot geen last te hebben van hoogtevrees, ook niet als we over 50 meter hoge viaducten reden.... dit geeft hoop voor morgen als we zo'n 3300 meter omhoog gaan om een vulcaantje te bewonderen.

Het hotel en dorp waar we ons nu bevinden is fijn, het eten goed, personeel vriendelijk, hebben humor, prijzen schappelijk en voor het eerst een salade buffet. Je wil niet weten hoe erg ik hier de groente heb gemist en pasta komt inmiddels mijn neus uit. Gisteravond voelde echt als vakantie... een beetje flaneren door de dorpsstraat waar op iedere hoek een optreden was en de  lokale bevolking stond te dansen. We hadden voor de verandering geen haast, we konden voor het eerst een beetje uitslapen

Vandaag naast een broodje en een ijsje, niets, maar dan ook echt niets gekocht in het mondaine Taormina, we zijn wel goed maar niet gek... Altijd gedacht dat Italianen verstand hadden van mode, maar het is vooral bling en kitch voor heel veel geld.

Het einde komt langzaam maar zeker in zicht, ook een fijn vooruitzicht, maar eerst nog een paar avonturen voordat het zo ver is.

~Esther

.